Erkenning met een Red Dot Award
Dit is het verhaal van 3,5 jaar werk dat heeft geresulteerd in de internationale erkenning met de 2017 'Best of the Best' Red Dot Award in de categorie 'Professional'. En die erkenning is verkregen met de ontwikkeling van de SoilCares Scanner in opdracht van Soilcares/DutchSprouts in Wageningen. Deze ontwikkeling is tot stand gekomen in samenwerking met Scope Design en 27 andere partijen.
Hier volgt mijn verhaal in de vorm van een 'interview' over het product, de feitelijke innovatie en het proces hoe dit tot stand is gekomen. De prijs zal werd uitgereikt op het Red Dot Gala op 3 juli 2017 in het Aalto-Theater in Essen (D).
Wat lost het product op?
De scanner maakt het voor de boer mogelijk om op het land een advies te krijgen over noodzakelijke bemesting van een landbouw perceel. Voorheen stuurde je een monster naar een laboratorium waar je pas 14 dagen later de resultaten van kreeg. En zo'n laboratorium analyse in Noord-West Europa is best duur namelijk soms meer dan €100,= per monster. Met deze scanner worden de doorlooptijd terug gebracht tot binnen een minuut en de kosten per monster terug gebracht tot beneden de € 3,00 per monster. Daarbij is wel de vraag wie draagt de kosten voor de scanner zelf - de adviseur?
Wat is de innovatie precies?
De echte innovatie(s) zijn:
omkering van de keten namelijk voorheen ging het monster van het veld naar het laboratorium. Met deze scanner, komt het laboratorium naar het veld en krijgt de boer direct de beschikking over resultaten.
miniaturisering en nieuwe technologie in de scanner heeft geresulteerd in een afname van de kostprijs met een factor 8 ten opzichte van apparaten die in het laboratorium worden gebruikt.
door de informatie van de scanner centraal te verwerken wordt een efficiëntie voordeel en daarmee kostprijs verlaging gerealiseerd voor de boer.
Hoe heb je dit aangepakt?
De kernvraag bij het begin van deze ontwikkeling was: bouwen we deze scanner helemaal zelf of gaan we op zoek naar bouwblokken waarmee we de scanner kunnen samenstellen. De aanname bij het begin was: 'er zijn al bouwblokken en componenten. De vraag daarbij was: hoe vinden we die in de immense industrie van component leveranciers?. Het proces bestond eigenlijk uit 4 fasen:
Technology scouting van de kern technologie : Infra Rood spectrometers / sensoren. We moesten hierin de potentieel bruikbare spectrometers/sensoren valideren op bruikbaarheid gericht op de aspecten gevoeligheid, nauwkeurigheid en reproduceerbaarheid.
Design concept – spectroscopisch, electronisch, mechanisch, bediening, app functions, data overdracht inclusief back-end en validatie van de Artificial Intellegence (AI). In de kern hebben we in deze fase de basis principes van de Internet of Things (IoT) uitgewerkt voor deze scanner.
Proof-of-concept het bouwen van een zogenaamde Minimal Viable Product (MVP) Het bouwen van een scanner met de minimale functies om te bewijzen dat het systeem voor de boer werkt.
New Product Introduction (NPI) Het product verder uit-ontwikkelen zodat het door een zogenaamde 'assembly partner' in productie kan worden genomen. Dit proces bestond ondermeer uit detail engineering en de ontwikkeling van product testen tijdens productie.
Wat heb je geleerd?
De lessen die ik heb opgedaan zijn:
Het denken in doelen en resultaten helpt in het creëren van momentum en het verhogen van team prestaties.
Als je werkt onder hoge druk met verschillende disciplines wil je dat doen in een studio op een locatie. Als je op verschillende locaties werkt is dat nadelig voor effectiviteit/inventiviteit.
In een multi-disciplinair team dien je regelmatig peer-reviews te doen om te voorkomen dat je later in het proces fouten tegen komt.
Bouw alleen die functies in het product die noodzakelijk zijn om het product met klanten te testen. Voorkom dat er krachten ontstaan waarmee nieuwe functies 'moeten' worden gebouwd die niet zijn gebaseerd op feitelijke klant inzichten.
Betrek ontwerpers en een assembly partner zo vroeg mogelijk in het proces zodat het effect van peer-review meteen effect heeft.
Samenvattend kan ik stellen dat ik onderweg een aantal uitdagingen heb kunnen oplossen door specialisten intensief met elkaar te laten samen werken. een van mijn voornaamste inzichten is dat het exploratief ontwikkelen van een product eigenlijk in een studio zou moeten plaats hebben. De reden is dat er onnodig veel coördinatie en afstemming nodig als mensen op verschillende plaatsen op de wereld werken.
Als je een product maakt dat feitelijk nog niet bestaat is er spraken van een 'product-to-play'. Er is dan geen noodzaak voor de ontwikkeling van een 'product-to-perform' een product waarmee je concurrent de loef af wilt steken, want er zijn geen concurrenten. Kortom klanten willen best leren werken met een product dat nog niet helemaal perfect is in de wetenschap dat er verbeteringen aan komen. Mijn inzicht is inmiddels dat de meningen daarover in deze industrie nog wel eens willen verschillen.
Auteur: Frits Oukes
Met een achtergrond in industriële automatisering, organisatie ontwikkeling, bedrijfsvoering en product ontwikkeling begeleid Frits Oukes transities naar een adaptieve organisatie.
Become adaptive — to make work life easy!
Vond je deze blog interessant en wil je meer weten over dit project?